Dit artikel verschijnt begin januari. Ik schrijf het midden december. Aan het einde van 2024 schrijf ik dus voor begin 2025. De overgang van het oude naar het nieuwe jaar is een natuurlijk moment om terug te blikken op het jaar dat achter ons ligt en vooruit te kijken naar wat ons te wachten staat.
Op persoonlijk vlak kan ik terugkijken op een uniek jaar. Bij het verschijnen van dit artikel is het al een jaar geleden dat ik in de St. Stephanuskerk in Borne gepresenteerd ben als kandidaat-priester en lid van het pastoraal team in onze drie samenwerkende parochies. Het was het begin van veel nieuwe dingen in mijn leven: mijn eerste benoeming in een parochie, mijn eerste keer zelfstandig wonen, mijn diakenwijding op 1 juni, mijn priesterwijding op 9 november, mijn eerste ervaringen als voorganger in de eucharistie en als bedienaar van het sacrament van boete en verzoening en van de ziekenzalving.
Voor onze samenwerkende parochies is het een jaar geweest waarin we met nieuwe initiatieven zijn begonnen, zoals de Alphacursus in de Franciscuskerk in Hengelo en de Familiezondagen in de Stefans-Hof en St. Stephanuskerk in Borne. Zo probeerden we een begin te maken met het worden van een meer missionaire parochie, waarin we samen bewust bezig zijn met het leerling-zijn en leerling-worden van Jezus.
Wie terugblikt op 2024, zal ongetwijfeld stilstaan bij persoonlijke mijlpalen – in positieve en negatieve zin – en zal zich ook gebeurtenissen uit het nieuws in herinnering brengen. We kijken bijvoorbeeld terug op verschillende conflicten wereldwijd, de beëdiging van ons nieuwe kabinet, maar ook op de Olympische Spelen en het EK Voetbal.
Daarnaast kijk je aan het begin van een nieuw jaar ook vooruit naar de toekomst. Hoe die eruit zal zien, weet je natuurlijk niet helemaal. Ongetwijfeld heb je al het een en ander van tevoren gepland, maar niet alles is te voorzien. Voor de kerk wordt 2025 in ieder geval een bijzonder jaar, een zogenaamd Heilig Jaar of Jubeljaar.
Terugkijken en vooruitblikken is ook iets wat we op een gelovige wijze kunnen invullen. Als christen terugkijken, kan aan de ene kant een terugkijken in dankbaarheid zijn. Voor alle mooie, waardevolle en leerzame ervaringen die je het afgelopen jaar hebt opgedaan, mag je God dankzeggen. Je kunt ze beschouwen als een geschenk. Ten diepste is eigenlijk heel ons leven een Godsgeschenk.
Religieus terugblikken kan ook in de vorm van een soort gewetensonderzoek. Je kunt stilstaan bij wat er in het leven niet ging zoals je eigenlijk zou willen. Waar het niet altijd lukte om de band met God en met andere mensen zo te onderhouden zoals we eigenlijk zouden willen. Waar we tekortschoten, het anders willen doen en een nieuw begin willen maken. Dat kan trouwens heel het jaar door. Natuurlijke momenten voor een gewetensonderzoek zijn bijvoorbeeld ’s avonds voor het slapengaan of bij de schuldbelijdenis aan het begin van de viering. Eigenlijk zouden we hiervoor in onze vieringen misschien een beetje meer stilte mogen inlassen voorafgaand aan de schuldbelijdenis. Wie het sacrament van boete en verzoening ontvangt, bereidt zich hierop ook voor met een gewetensonderzoek. Wellicht is het vieren van dit sacrament een mooi voornemen voor 2025.
Vanuit ons gelovig terugblikken op het verleden, mogen we ons ook naar de toekomst richten. Na God te hebben gedankt voor het goede en om vergeving te hebben gevraagd voor ons tekortschieten, kunnen we Hem ook vragen om de kracht om in het jaar dat voor ons ligt het goede van het afgelopen jaar voort te zetten en waar nodig het ook veranderingen ten goede aan te brengen in ons leven.
Allen een zalig en gelukkig 2025 toegewenst!
Pastor James Keuben